Hoe je zelf een podcast maakt over informatiebeveiliging

Deze keer een aantal tips voor wie een podcast over informatiebeveiliging wil maken. Bij een presentatie zijn drie dingen van belang: vertel het en ze weten het. Laat het zien en ze begrijpen het. Laat ze lachen en ze onthouden het. Met een podcast (een vooraf opgenomen radioprogramma) is dit allema ...

Bijna iedereen neemt zijn/haar podcasts op met een Digital Audio Workstation (DAW): een populaire is Audacity. Niet de meest uitgebreide, maar wel beschikbaar voor Windows, IOS en Linux, regelmatig ge-updatet, veel gebruikt (dus met uitlegfilmpjes op YouTube) en bovendien gratis. Het is een digitale meersporenrecorder. Je kunt dus je eigen spraak op een ander kanaal opnemen dan die van je gast. En je kunt dit op verschillende momenten doen! Of je gast maakt thuis een opname en stuurt die naar je toe. Jouw podcast maak je herkenbaar met een begintune (herkenningsmelodie) en een eindtune, die je beide op een ander kanaal opneemt met ieder een eigen volume en fade-out en fade-in, zodat de muziek mooi geleidelijk verdwijnt of opkomt onder de stemmen. Lijkt dat op het verzamelen van security-incidenten, patchlevel-metingen, threat intelligence, gevonden anomalieën uit diverse security-bronnen op één centrale digitale plaats? Ja, best wel.

Ben jij weleens opgenomen?
Je kunt een goedkope microfoon kopen bij de Action of een speelgoedwinkel. Beter kun je de microfoon in je mobiele telefoon gebruiken. Die microfoons en digitale verbinding zijn zo goed, dat de stem van een inbellende luisteraar bij een radioprogramma speciaal bewerkt wordt met een geluidsfilter om hem slechter en zo als beller herkenbaar te laten klinken. Die opname op je mobiele telefoon kun je dan importeren in Audacity [1]. Je kunt ook een goede externe microfoon van tussen de 30 en 100 euro kopen die aansluitbaar is via USB, dan kun je meteen je podcast inspreken. Of koop een heel goede microfoon (boven 300 euro), die speciaal voor mannen- of vrouwenstemmen is gemaakt. Maar bij zo’n specialistisch apparaat moet je ook een extra stevig statief gebruiken. En een plop/spuugscherm en een speciale ophangveer, omdat die microfoon zo ontzettend gevoelig is. En een voeding bij een condensator-microfoon (altijd) plus een voorversterker als die microfoon slechts weinig output levert. En gebrom van de koelkast of van TL-balken of het passerend verkeer hoor je met een zeer goede microfoon ineens wel in je opname! Het lijkt op de keuzes die je hebt bij antivirus-oplossingen:

1. Gekraakt antivirusprogramma. Gratis, maar wel riskant. Beter om dit niet te doen.
2. Beveiliging tegen malware die in Windows ‘gratis’ meegeleverdwordt.
3. Bekend antivirusprogramma. Als je security serieus neemt, moet je haast wel. De ingebouwde virusscanner van Windows moet je dan wel uitzetten, als je nog wat processor-capaciteit wilt overhouden.
4. Zelf een antivirusprogramma (laten) ontwikkelen. Als je bijzondere kroonjuwelen hebt of in een speciale militaire operatie zit, kan dit een goed idee zijn, maar het wordt duur door alle bijkomende noodzakelijkheden. Zoals betere monitoring en zelf virussen analyseren om virus-signaturen te bepalen.

Geluidsgrapjes
In PowerPointpresentaties kun je memes gebruiken. Dat zijn foto’s en tekeningen, die een positieve associatie oproepen bij jouw publiek en die juist door hun veelvoudig gebruik populair zijn. Bij een podcast kun je een geluidskanaal besteden aan tussengeluidjes. Zoals de ‘sad trombone’ bij tegenvallend nieuws, de rinkelende kassa, het massale (overdreven) applaus, de drumroffel (voorafgaand aan een belangrijk nieuwtje). In tv-programma’s over vakantiepark-eigenaar Peter Gillis of B&B-uitbaters die een levenspartner zoeken, gebruikt men ook een instrumentaal deel (vaak het intro) van een liedje met een toepasselijke titel. ‘Sitting on the dock of the bay’ (Otis Redding), of ‘We are the Champions’, ‘Another One Bites the Dust’ (beide Queen) of ‘Money’ (Pink Floyd). Zonder de tekstmatige verwijzing er al te dik op te leggen, betrek je zo het onbewuste van de luisteraar bij jouw podcast.

Vormgeving
Kanaalinhoud:

1. Begin- en eindtune (meestal instrumentaal);
2. Jingles (‘u luistert naar’, ‘en dan nu’, ‘dit was het’, ‘de volgende podcast verschijnt…’);
3. Spraak van de podcast-maker;
4. Spraak van gasten (ieder een eigen kanaal afgestemd op hun spreekvolume);
5. Inbellers (niet teveel studiogeluid terugsturen naar een inbeller, want dat gaat rondzingen, dit is waar de vakterm ‘feedback’ vandaan komt);
6. Grappige geluidjes, sfeergeluiden (voetstappen op grind, krakende deuren, inbelmodem, of de eerder genoemde geluiden) en
7. Muziek (als je per se veel gedoe met Buma/STEMRA en auteursrechtenvertegenwoordigers wilt).

Al het andere dan jouw stem heet ‘vormgeving’. Jingles (korte tekst met muziek), bumpers (alleen spraak), tunes (langer met muziek), het bestaat allemaal in audioland en jij kunt het natuurlijk overdreven vinden. Echter, ook als je ‘alleen maar’ een podcast maakt voor intern gebruik binnen jouw eigen afdeling of organisatie, moet je als podcast-maker om aandacht concurreren met alle overige (eerdere, professionelere [2]) makers. Leuke aankleding helpt verkopen.

Proces versus inhoud
In podcasts over ‘cold cases’ (jarenlang niet opgeloste moordzaken waar een team rechercheurs toch maar weer eens naar zijn gaan kijken) hoor je vaak een meta-kanaal. De presentator geeft daar commentaar op het maakproces van de podcast: ‘twee maanden later kregen we antwoord’. Of hij licht de beroerde kwaliteit toe van de geluidsopname van de hoofdverdachte: ‘stiekem vanuit een boodschappentas gemaakt’. Die toelichtende stem klinkt dan altijd anders: via galm, een lichte echo, minder bas in de stem via een (EQ) filter. Of het is de stem van de buurvrouw op kantoor, de barrista (als je bij Starbucks je podcast opneemt) of een familielid (bij ‘thuiswerken’). Die andere klank maakt de podcast gemakkelijker te begrijpen. Vergelijk het met een security rapportage waarin je vetgedrukte paragrafen en tussenkopjes gebruikt, in elke week dezelfde vaste volgorde. Lege paragrafen (kopjes zonder tekst eronder) zijn daarbij óók – geruststellende – informatie voor de lezer.

Mitigerende maatregelen
Neem stemmen zo droog mogelijk op. Voeg effecten of filtering pas later toe in postproductie. Zeg vaak: ‘dat los ik wel op in post-productie’ tegen je gasten, dat klinkt deskundig. Security incidenten laat je immers door de diverse experts van jouw security-afdeling ook zo sec en gedetailleerd mogelijk eerst in een database zetten. En daarna gaat een (andere) rapportage-expert ermee aan de slag om een mooi rapport te maken over die week. Je laat niet iedere securitymedewerker meteen in het format van de securityrapportage schrijven, toch? Kortom: eerst de feiten goed en zo droog/zakelijk mogelijk vastleggen, daarna presentatie en versieringen aanbrengen. Als de opnameruimte (op locatie) een hinderlijke galm heeft, is jouw stem minder goed te verstaan. Dan kun je tijdens het inspreken een handdoek of deken over je hoofd hangen. Dit geldt niet voor vloggers.

Als je veel beweegt achter de microfoon omdat je links en rechts documenten en spullen moet pakken of omdat je na elke pauze (of verspreking…) weer anders gaat zitten. Of omdat je de wekelijkse podcast in delen op drie verschillende dagen opneemt. Dan zou ik je het liefst vastpakken, door elkaar schudden en schreeuwen: ‘stop it!’ Maar omdat je dat allemaal waarschijnlijk toch blijft doen, kun je als alternatief een compressor-effect op elk spraakkanaal zetten. Een compressor haalt de dynamiek uit je stem, door alle harde stukken zachter en alle zachte stukken (bijvoorbeeld omdat die persoon verder van de microfoon weg zit) luider te maken. Iedere stem, microfoonafstand en spreektechniek heeft eigen compressor-instellingen nodig. In welke mate en hoe sloom of snel de compressor de volumes corrigeert, zijn instellingen (attack, release) waarmee je moet spelen.

‘Hoe krijg ik een filmtrailer stem?’
Dicht met je mond bij de microfoon spreken geeft door het ‘proximity’ effect meer bas en ‘warmte’ en ook meer impact. Maar, vergelijk dit met de manager van de security- afdeling die zich plots inhoudelijk diepgaand met één bepaald incident gaat bemoeien. Dat incident krijgt dan ook veel aandacht, maar het wordt al snel vermoeiend voor de rest van de organisatie. Een redelijke afstand tot microfoon (zoals een ‘handbreedte’) is beter. Geen melk drinken, dat werkt negatief op je slijm. Beperkt koffie, wel water. Thee met honing helpt een beetje bij een vermoeide keel. Gebruik gewoon je eigen stem, dat komt ‘echt’ en ‘integer’ over bij de luisteraar.

Erin en eruit monteren
Stopwoordjes en tussenwerpsels (‘euh’) kun je wegknippen. Al het ademhalen óók, maar kijk uit dat het niet onnatuurlijk gaat klinken. Vooral als je de voor te lezen tekst door ChatGPT laat schrijven. Ook achtergrondgeluid kun je deels verwijderen. Neem daarvoor een kort stukje achtergrondgeluid op, voordat je begint met spreken. Dat stukje is als ‘noise profile’ te gebruiken voor de ‘noise reduction’ (in Audacity). Na een tijdje monteren van podcasts ontdek je dat je woorden als ‘niet, geen, never’ heel gemakkelijk kunt verwijderen of verplaatsen in de spraakopnames. In het algemeen vindt men dit onethisch: bijvoorbeeld als jouw gast ineens beweert dat hij ergens wél een actieve herinnering aan heeft. Door ‘wel’ iets luider te maken, lijkt de klèmtoon daar te liggen.

Meersporenbeleid
Bij ‘meersporenbeleid’ gaat het niet alleen over treinen. Door te werken met meerdere sporen kun je diverse opnamen op verschillende momenten maken. Je kunt ook kanalen hergebruiken voor de volgende postcast: bijvoorbeeld die met begin- en eindtune en tussendoor-jingles. Tussengeluiden kun je in de nieuwe podcast dan naar voor (eerder) of achter (later) verschuiven om ze op het juiste tijdstip te zetten. Zoals je dat ook doet met een securityrapportage-template met tussenkopjes zoals ‘datalekken/USB’, ‘DOSaanvallen’, ‘ransomware’, ‘phishingmails’, ‘gestolen versleutelde laptops’. De paragraaflengte varieert natuurlijk. Selectie en volgorde van grappige tussengeluidjes in jouw podcast zou ik regelmatig aanpassen om het afwisselend te houden.

Beste versie van jezelf
Bij een verspreking, kun je beter opnieuw beginnen met inspreken vanaf het begin van de alinea of de zin waarin het fout ging. Meestal haal je namelijk even adem tussen twee alinea’s of (lange) zinnen. Dat is een mooi punt om een montage of ‘las’ te maken. Onder 150 Hz zit weinig menselijke stem, maar wel allerlei stoor- en stootgeluiden. Wegfilteren dus met een highpass-filter (dat geluid boven een door jou in te stellen frequentie doorlaat). Mensen zingen graag in badkamers omdat door de weerkaatsing tegen tegels hun stem voller klinkt. Dit is na te bootsen met een nagalm (reverb) effect op je stem. Neem wel een korte, die als ‘preset’ vaak gewoon ‘bathroom’ heet. Toi toi toi. Ik hoor graag van je.

Referenties
[1] Zie bijvoorbeeld: https://www.lifewire.com/how-to-use-audacity-for-podcasts-4802258
[2] Bron van het plaatje: https://manual.audacityteam.org/man/sync_locked_track_groups.html
 

Robert Metsemakers
Robert Metsemakers schrijft op persoonlijke titel en is als ervaren IT-auditor en informatiebeveiligingsexpert beschikbaar voor security-advies en (algemene) schrijfopdrachten via robert.metsemakers@gmail.com

Dit blog verscheen in IB6-2023.